overig

Weet je nog de 5 kilometer die ik liep tijdens de Singelloop in Breda,  om geld in te zamelen voor de mobiele scholen van pionier Aniley in Enthiopië? Vast wel,  maar ik besloot dat ik meer kon doen dan deze uitputtende hardloopervaring.  OneMen kwam namelijk met een wel heel bijzondere oproep. Voor de webshop zochten zij enthousiaste jongens en meiden om te poseren in een shirt van een pionier naar keuze. Model voor een dag, maar met een ervaren visagiste en fotograaf. In een opwelling meldde ik mij aan. Met succes, ik mocht gaan poseren in het rood op een vrijdagmiddag in Utrecht.

Wat was het een goede ervaring! Helaas was er geen shirt van Aniley gemaakt. Maar ik mocht het shirt van pionier Tom dragen die strijd voor persvrijheid in Liberia, dat is natuurlijk echt geen straf voor een schrijfster. Eerst poederen en genieten bij de visagiste en daarna werden er flink wat foto’s genomen in verschillende poses in twee outfits. Koffie en koekjes, soep en saucijzenbroodjes en de trein in met een handige goodiebag.

Geen nieuwe carrière als model, maar ik kijk met een vrolijk gevoel terug op de fotoshoot. Weer een stapje dichter bij oneMen en de pioniers, op naar het volgende avontuur samen.

Je kent ze wel. Van die vrijgezellenfeestjes waarbij je na afloop denkt: ben ik nou echt
€ 200 euro armer? Maar dat was afgelopen zaterdag zeker niet het geval! Low budget maar een dag die zeker een dikke tien krijgt. Het festijn begon met koffie en rosé champagne (geen aanrader voor je darmen) en een waar All You Need Is Love moment.
Nee er was geen oude liefde opgetrommeld of een foute stripper, maar een goede vriendin uit Engeland van de aanstaande bruid.

Wat een verrassing en de tranen toonden een mooie vriendschap. Vervolgens in het zonnetje de stad in en lekker aan de High Tea bij Inspire. Klopt, het is die koffiezaak waar ik mijn homepage foto heb laten maken. Volgepropt naar het huis van de ouders, die waren op vakantie waardoor we ons niet in hoefden te houden. Want er stonden heftige dingen op het programma: Ezeltje Prik, het 30 Seconds spel en een quiz met vragen over de bijna getrouwde lady. Afgesloten met friet en wijntjes ging iedereen met een vrolijk gevoel naar huis.

Nu op naar de bruiloft, de jurk hangt al klaar in de kast. Party hardy!

Een jaar offline, Journalistiek student Bram van Montfoort deed het in 2012.
Wat een prestatie in deze tijd van Twitter, Facebook, mail en Whatsapp.
Hij ging volledig offline, geen mobiele telefoon en geen internet. Zelfs vrienden of
familie mochten niet namens hem iets opzoeken of voor hem bellen.

Kun jij het je nog voorstellen? Weer naar de bibliotheek om artikelen te zoeken
voor dat ene project op school. Bellen met een vaste telefoon of in de schaarse
telefooncellen die Nederland nog heeft. Activiteiten missen, want de leukste
feesten en bijeenkomsten worden meestal aangekondigd via Facebook of Whatsapp.

Maar hem bracht het naast deze obstakels ook veel rust en nieuwe inzichten.
Google mocht natuurlijk niet gebruikt worden, dus belde hij vaak met een bekende
om het toch op te lossen. Hij stond regelmatig te vroeg bij een trein, terwijl hij
normaal altijd moest rennen voor die ene verbinding. Bram reisde veel en heeft na
jaren zijn biologische vader weer gezien. Ondanks dat vrienden en zijn prille liefde af
en toe klaagden over zijn beperkte bereikbaarheid zijn ze na een jaar nog steeds in zijn leven. Terecht natuurlijk. Een echte aanrader dit boek, ik ging bijvoorbeeld weer
kaartjes sturen naar vriendinnen en wie weet begin ik weer eens aan een ouderwetse
brief.

Zou jij het kunnen, een weekend volledig offline of zelfs een hele week?

Er zitten van die dagen tussen. Als een paard in een flinke galop door de dag. De ene mail naar de andere stroomt binnen en na een
uur weet je al niet meer waar je het zoeken moet. Intussen blijft de telefoon rinkelen en moet je toch eigenlijk dringend naar de wc.

Weet je hoe vaak ik ‘ik hoor het graag, alvast dank’ op een dag typ? En hoe gewoon het is geworden om via Google alles maar dan ook alles op te zoeken?

 
Na acht hectische uren kom ik thuis en denk ik aan mijn lieve oma. Deze krachtige vrouw was ook een werkpaard maar dan in de buitenlucht. In haar lange leven geen mailtje
verstuurd en toch niets gemist. Google had zij niet nodig, er kwam iedere dag wel iemand op bezoek bij de grote boerderij van opa en oma om advies aan te vragen.  Levenservaring leer je niet op internet, maar door veel te praten met allerlei soorten mensen. Door gewoon
buiten te zijn en de natuur om je heen te voelen.

Maar in 2013 heeft bijna iedereen wel een kantoorbaan. Geloof me, ik vind mijn werk zeker goed en uitdagend. Maar stiekem zou ik op zo’n haastige dag even het kantoor uit vluchten. Naar de boerderij, spelen net als vroeger en de paarden aaien. Want daar horen
zij thuis, buiten in de wei.

Tadaaaaaa! Eindelijk. Het is zover.
Een fotosessie bij Inspire Coffee Company in Breda bracht het geheel op gang.
Waar je trouwens de beste filterkoffie van heel Nederland kunt drinken. Ik ben
geen meisje dat graag in de volle schijnwerpers staat, maar dit keer maakte ik
een uitzondering. Klungelig op een bank een goede pose vinden en met hakken onder
mijn rok alsof ik ze iedere dag draag.

Na veel wikken en wegen, knippen en plakken is deze nieuwe foto op de homepage
het trotse resultaat. Met mijn logo, terug van weggeweest en eigenlijk al die
tijd gemist. Deze foto is gemaakt door goede vriendin Miranda Vermeeren, ook
een creatieve bij. Amateur fotografe maar ik verwacht zeker meer van haar in
de toekomst. Zij heeft sinds kort haar eigen website neem even een kijkje het
is zeker de moeite waard:www.coloresdelmundo.nl.
Ik ben blij met mijn nieuwe gezicht en waarschijnlijk zorgt het ook voor een
positieve draai aan mijn blog. De rode draad van het Dertigers dilemma is wat
losser geworden. Ik maak liever keuzes dan dat ik blijf hangen.
Ik kijk zelfs uit naar de herfst, laat dit kleurrijke seizoen maar komen!