Het glorieuze Facebook

118 vrienden. Als dat allemaal werkelijke vrienden zijn zou ik geen moment rust hebben. Het grootste gedeelte leer ik alleen ‘kennen’ via Facebook. Wat een verrijking, dacht ik zo’n vijf jaar geleden toen ik uitgenodigd werd voor Facebook. Wie weet ontstaat er zelfs een nieuwe vriendschap of liefde of we gaan met middelbare schoolvrienden feesten zoals vroeger.

Het valt een beetje tegen. Hoe kun je een vriendschap of liefde opbouwen met iemand waar je inmiddels toch ‘alles’ van weet? Dit begint juist met nieuwsgierigheid en eerste vragen over wie jij bent. En de middelbare school is inmiddels te lang geleden om nog feestjes als vanouds voor elkaar te krijgen. Ik geef Facebook geen vijf jaar meer. Naïef een bericht liken zodat je een tuinset of vakantie kan winnen, terwijl dit gewoon reclame is. De zoveelste baby foto is niet meer bijzonder na alle andere foto’s die voorbij komen en het is nu wel duidelijk waar die ene kerel ieder weekend uithangt.

Zijn we zo bezig met Social Media en onze mobiel zodat we vergeten NU te leven?
Op een zonnig dag een hapje eten in de tuin maar intussen toch even het nieuwsoverzicht checken. Wie weet heeft iemand het wel leuker dan jij op dat moment. Dan moet jij een betere foto hebben om het geluk te overtreffen.

Ik ben in ieder geval blij dat meer mensen het gaan inzien. Het ongeloofwaardige van veel berichten op Facebook, want niemand heeft het ieder weekend geweldig. Als je het echt zo naar je zin hebt, vergeet je de tijd en de telefoon. Dan ben je blij en voel je dat van binnen. Zonder dat met iemand te delen.