Ik trap er steeds weer in

Heb jij dat ook? Je leert iemand kennen maar hebt het gevoel dat er iets niet klopt. Of je sluit een zakelijke overeenkomst maar er is wat mis mee. Met het hoofd is het niet te verklaren. Je ziet het vast verkeerd of het komt door die nacht met weinig slaap. Ach maar gewoon accepteren hoe het is, toch?

Ik trap er steeds weer in. Ik stop zo’n gevoel weg en denk dat het onzin is. Of nog erger: dat ik mij aanstel. Maar dat ga ik niet meer doen. Want mijn intuïtie heeft nog nooit gelogen. Nooit! Ik spendeer uren met vriendinnen om erover te praten. Ik wil het verklaren. Vervolgens ga ik thuis door met malen totdat ik denk dat ik de oplossing heb gevonden.

Terwijl ik alleen maar hoef te vertrouwen. Op mezelf en mijn gevoel. Ik geloof, nee ik weet zeker dat ik daar al een goede start mee gemaakt heb. Want na een flinke time out op het werk ben ik weer bijna de oude. Of is het een nieuwe ik? Het maakt niet uit, want ik betrap mezelf erop dat ik regelmatig meezing met de radio. Of de slappe lach krijg om niets. Weinig in mijn hoofd. Helemaal in mijn lijf. Ik verslind boeken en leer mijn vrienden en familie nog beter kennen. Zorgzaam, adviserend en ze zijn er voor mij. Zonder er speciaal om te vragen.