Ik zou de geuren in mijn leven wel eens willen mengen. Verzamelen in een doos en kijken wat voor effect dit zou hebben. Het verblijf aan de Belgische kust gaf mij de zeelucht, voor een heerlijk ontspannen gevoel. Na vijf nachten in mijn nieuwe paleisje is de klusgeur langzaam aan het verdwijnen. Ik laat de kaarsen langer branden dan normaal en geniet voor het eerst van mijn leven van de knoflooklucht na de eerste maaltijd. Een houten kist die al jaren op de zolder stond van mijn ouderlijk huis heb ik verplaatst naar mijn nieuwe stek, zodat ik de geur van het verleden nooit zal vergeten. Over een paar weken, en ik kan niet wachten, zal het er zijn: de eigen vertrouwde huisgeur. Je komt binnen en voelt je meteen thuis. Zijn het de nieuwe meubels of die grote rode lamp die de kamer ineens anders verlicht? Of de boekenkast vol verhalen waar je maar niet op uitgekeken raakt? Nee, de manier om je echt ergens thuis te voelen is door het te ruiken zodra je de drempel overstapt.
En dan is er de geur van de liefde. Je staat op vrijdagavond in de kroeg en ruikt letterlijk de aantrekkingskracht. Of je loopt over straat met je neus hoog in de lucht en weet ineens niet meer waar je het hebt. Want je krijgt waar je zolang op hebt gewacht, jouw ware liefdesgeur!
