Ik was het even kwijt. De volle aandacht. Druk met Whatsappen, Wordfeud, Quiz Battle en ik mocht geen tweet missen. Zoveel informatie en prikkels, wat een chaos in mijn hoofd. Eigenlijk kon ik niets echt vasthouden. Fragmenten van alles en toch niets.

Totdat hij viel. Boem! Scherm van de Samsung kapot, weg digitale wereld. Het gekke was, er kwam geen enkele emotie. Geen boosheid vanwege mijn klunzige gedrag of verdriet omdat ik niets meer op kon zoeken en geen spelletje meer kon winnen. Ik nam een slok van mijn koffie en voelde totale rust.

Ik besefte dat het daarom draait. Aandacht voor het nu en voor mezelf. Voor de prachtige bomen hier aan de Mark, die al vol ligt met bootjes. De vogels die steeds een andere melodie fluiten en het zonnetje dat eindelijk wat langer bij ons blijft.
Genieten van ieder moment, zonder het eeuwige stemmetje dat vraagt naar morgen.

Ga je mee naar het nu?

Zondag 19 mei, nu een week geleden. Dancetour Breda. Het zonnetje scheen volop (ja probeer je dat maar eens voor te stellen) en voor de mannen was het moment daar om hun blote buiken te showen. Sexy hoor en natuurlijk speciaal voor ons. Trots liep de een na de ander voorbij en ineens stond hij daar recht voor ons: 076. Een jongen, ik schat 22 jaar, had groots rondom zijn navel deze magische cijfers getatoeëerd met enkele sterren eromheen.

Wij konden onze ogen er niet vanaf houden. Van die navel dan hè. Want 076 was verder niet de aantrekkelijkste van het stel. Een paar bezoekjes aan de sportschool was voor hem geen slecht idee geweest. Maar deze opzichtige tattoo maakte natuurlijk alles goed. Als je deze man aan de haak slaat, weet je zeker dat je voor altijd in Breda zal blijven. Iedere week samen op de tribune bij NAC, 076 zal de Parel van het Zuiden nooit verlaten.

Met een kleine twijfel liepen wij weer verder, hij wilde vast niet met ons kletsen. Met roots in Schijndel en Venlo zijn wij toch te min voor hem.

Mmm 073, zou dat niet mooi staan op mijn arm?

118 vrienden. Als dat allemaal werkelijke vrienden zijn zou ik geen moment rust hebben. Het grootste gedeelte leer ik alleen ‘kennen’ via Facebook. Wat een verrijking, dacht ik zo’n vijf jaar geleden toen ik uitgenodigd werd voor Facebook. Wie weet ontstaat er zelfs een nieuwe vriendschap of liefde of we gaan met middelbare schoolvrienden feesten zoals vroeger.

Het valt een beetje tegen. Hoe kun je een vriendschap of liefde opbouwen met iemand waar je inmiddels toch ‘alles’ van weet? Dit begint juist met nieuwsgierigheid en eerste vragen over wie jij bent. En de middelbare school is inmiddels te lang geleden om nog feestjes als vanouds voor elkaar te krijgen. Ik geef Facebook geen vijf jaar meer. Naïef een bericht liken zodat je een tuinset of vakantie kan winnen, terwijl dit gewoon reclame is. De zoveelste baby foto is niet meer bijzonder na alle andere foto’s die voorbij komen en het is nu wel duidelijk waar die ene kerel ieder weekend uithangt.

Zijn we zo bezig met Social Media en onze mobiel zodat we vergeten NU te leven?
Op een zonnig dag een hapje eten in de tuin maar intussen toch even het nieuwsoverzicht checken. Wie weet heeft iemand het wel leuker dan jij op dat moment. Dan moet jij een betere foto hebben om het geluk te overtreffen.

Ik ben in ieder geval blij dat meer mensen het gaan inzien. Het ongeloofwaardige van veel berichten op Facebook, want niemand heeft het ieder weekend geweldig. Als je het echt zo naar je zin hebt, vergeet je de tijd en de telefoon. Dan ben je blij en voel je dat van binnen. Zonder dat met iemand te delen.