Afgelopen zaterdag had ik een bijrol in een hilarische Western film. De boerderij van opa en oma staat in de verkoop. De makelaar sprak weken geleden uit dat het voor de verkoop heel goed uit zou komen als alles netjes opgeruimd zou worden.
Dus de familie ging meteen aan de slag: opruimen, schoonmaken, op en neer naar de stort rijden, de tractors op Marktplaats en afgelopen zaterdag stond in het teken van: veeg de plaats even schoon. Een enorme oppervlakte, maar wij zijn niet zo van het zeuren dus hop bezem in de hand en gaan. Vrolijk stonden we te vegen in het zonnetje, ik druk in gesprek met peetoom (ja die was zelfs opgetrommeld vanuit de andere familie). Ineens zag ik Anneke en Bonfire voorbij de kas lopen, in snelle pas richting de grote wei. ‘Eh horen die niet in de stal of tenminste buiten de stal achter het hek?’ riep ik verbaasd.
De paniek sloeg toe en iedereen legde de bezem neer (behalve peetoom want die kreeg betaald per meter). Op naar de wei, want die paardjes mochten echt niet ontsnappen. Vriendelijk roepen, zelf er achteraan rennen, niets hielp. Totdat Cowboy Henk in actie kwam, met een zak vol brood wist hij de deugnieten te lokken en we vormden met zijn vieren een front zodat ze niet meer konden ontsnappen. De paardjes keerden terug naar de stal, uitgeput van het avontuur van hun leven. Wat een geluk, die Henk wat een held!
Het werd vijf uur en voldaan van het vegen gingen we nog even met zijn allen in het zitje hangen. Het ijskoude biertje smaakte verrukkelijk. Rare verhalen van vroeger kwamen naar boven en iedereen voelde het geluk van toen op de boerderij. Er werden plannen bedacht om tijdens de kijkdagen een clown en een springkussen te regelen en er kunnen ook best taarten gebakken worden. Oh en de kinderen mogen natuurlijk paardje rijden voor een euro over het land.
Zes uur, het was tijd om voor het eten te gaan zorgen, ieder ging weer zijn eigen weg. Graag sluit ik af met de meest intelligente uitspraak van deze dag: “Onze poes en buurmans kater maken het elke avond later!”
No Comments