Zusjes

Mijn grote zus en ik, we hebben heel wat ruzies gehad vroeger. In de auto op vakantie naar Frankrijk of Duitsland ging standaard gezamenlijke vriendin H. tussen ons in zitten zodat de reis vredig kon verlopen. Ik heb eigenlijk geen idee waarom we het zo vaak  bont maakten. Vechten om de positie in het gezin of omdat we zo verschillend waren en zijn? Duidelijk was wel, we konden niet met  maar ook zeker niet zonder elkaar.

Want toen grote zus op kamers ging wonen vond ik dat allesbehalve leuk. Ik miste haar meteen en niet alleen de ruzies. Het warme gevoel dat je met zijn tweetjes bent in het gezin en dat niemand haar plek kan vervangen.

Want met een zus deel je de kindertijd en de middelbare school. En we deelden veel: eindeloos buitenspelen, onze liefde voor het basketballen, de Scouting én onze kleding. Van zelfgemaakte carnavalspakjes tot de witte ballonrokjes met het Micky Mouse T-shirt. Ondanks onze verschillen zagen we er toch graag hetzelfde uit.

Nu zijn we volwassen en blijven we delen. De goede momenten in het leven maar ook hetzelfde gemis. We hoeven elkaar niet iedere dag te spreken om te weten dat we er voor elkaar zijn. Want als zussen voel je dat je elkaar nodig hebt, zonder het echt duidelijk te zeggen. Ruzies zijn er niet meer, maar de meningsverschillen spreken we uit en verdwijnen meteen weer naar de achtergrond. De gesprekken gaan dieper en blijven niet hangen omdat we anders in het leven staan. Wij zusjes worden samen groot.