Terwijl Berlijn gisteren getroffen is door een vreselijke aanslag en 2016 absoluut NIET de boeken in gaat als een vredig jaar, blijf ik ervan overtuigd dat we het leven moeten vieren. Stilstaan bij het verdriet en de onmacht, maar met nieuwe hoop uitkijken naar de kerstdagen en het nieuwe jaar.
Vandaag heb ik zelf ook het leven gevierd, terwijl het precies deze dag 14 jaar geleden is dat mijn moeder overleden is. Omdat ik weet dat zij het niet anders zou willen. Na zo’n tijd is het verdriet niet verdwenen, maar de fijne herinneringen voeren wel de boventoon.
Met vriendin C. heb ik de film Soof 2 bezocht en we zaten nog voor twaalven te lachen in de bios om het leventje van gescheiden ouders die als kleine kinderen weer gaan daten. Na een broodje en het aansteken van een kaars in ons kerkje genoten we van de kerstsfeer in het park en de vrolijkheid bij het Glazen Huis. Bij het afscheid kwamen we tot de conclusie dat je een dag met een verdrietig randje zonder schuldgevoel mag en kan vieren.
En nu staat kerst bijna voor de deur, ik wens jou deze feestdagen: liefde, warmte, plezier en onvergetelijke gezelligheid!
No Comments