reizen & uitstapjes

Het eiland van de grote feesten in de Pacha met bekende dj’s, van de vakantiehuizen van onze bekende Nederlanders en van de hipste mensen. Waar Patty Brard al twee keer of vaker trouwde en waar Gerard Joling zijn bruine kleur van heeft. Zo zie ik Ibiza. Natuurlijk ken ik ook de verhalen en beelden van de prachtige natuur daar en de uitgestrekte stranden. Maar toch, voor mij blijft dit hét party eiland van Europa.

Hoe bijzonder dat ik daar met mijn collega’s dit voorjaar heen zal gaan. Ik zou zelf (als niet de allerhipste van het stel) niet snel voor Ibiza kiezen als vakantiebestemming, maar toch weet ik zeker dat ik er ga genieten en mij zal gaan verbazen. Juist omdat ik dit standaard beeld heb kan het alleen maar heel anders uitpakken. Alleen verwacht ik de Pacha te vervangen voor een terrasje bij een ondergaande zon en als de meeste collega’s brak op het strand hangen ga ik een duik wagen in de zee.

De reden dat we gaan? Afgelopen vrijdag bestond Easy Way 25 jaar. Dit was een dag vol verrassingen en blije momenten. Bloemen stroomden binnen, net als de vele felicitaties en complimenten van onze klanten. Koffie met gebak, borrelen op kantoor samen met de oprichters en bij iedereen zag ik een trotse glimlach op het gezicht. Het feest gaan we over een paar maanden dus voortzetten op Ibiza, 3 dagen lang!

Na weken vol verwachting was het gisteren zover: peetoom, tante, neef F. en ik gingen naar mijn nicht S. in Amsterdam. Gewoon een spontaan idee van peetoom om ons petekinderen dichter bij elkaar te brengen. Dat is zeker gelukt.

Na een paar koffie en slap gepraat over het laatste familiefeest gingen we onderweg met de auto. Tante was enorm goed voorbereid met een uitgeprinte versie van de route naar de P+R bij de Arena in Amsterdam. Daar kon je voor weinig geld de hele dag parkeren en dan stapte je zo de Metro in om naar het centrum te gaan. Het klonk bijna te mooi om waar te zijn.

Dat bleek ook zo te zijn. Peetoom en neef F. raakten in discussie in de auto, want F. had de navigatie inmiddels opgestart vlakbij Amsterdam maar peetoom hield liever vast aan de woorden op het printje. Voor we het wisten hadden we de afslag Schiphol te pakken en moesten we een paar kilometers omrijden zodat we weer richting de Arena gingen. P1 bij P+R moesten we hebben, maar waar was die verdraaide P1? Eindelijk, na vier rondjes om de Arena reden we de goede parkeergarage in. Daar aangekomen waren er meer slimme mensen die deze optie gekozen hadden, waardoor we een half uur in de rij stonden voor de kaartautomaat.

Maargoed wij vieren waren niet chagrijnig te krijgen, zelfs niet toen we weer een half uur moesten zoeken naar een Metro met halte Artis. Die halte bleek niet te bestaan, dus gingen we nog een stuk lopen in het zonnetje naar onze nicht. Koffie, appelflappen en een warm welkom, het was ons gelukt!

Daarna volgde een rondleiding door mijn nicht die al jaren in de hoofdstad woont, echter wij vier oorspronkelijk dorpelingen hadden af en toe een beetje moeite met de drukte en het verkeer. Op de brug naar de Jordaan werd ik bijna aangereden door een fietser. Een zeer aantrekkelijke jongeman die lachend zei: ‘ja ik zag het al we maakten beiden geen keuze’. Helaas was ik nogal geschrokken, want hier waren natuurlijk veel goede reacties op te verzinnen. De schrik zakte echter snel na een Hersftbock in een typische bruine kroeg in de Jordaan. Daarna wandelden we nog steeds in het zonnetje naar de Argentijn voor het avondeten; een groot stuk zeer smakelijk vlees met frietjes. We besloten de dag af te sluiten met een klein bezoek aan de Wallen. Nu we er toch waren…

Een mierenhoop in dit gedeelte van de stad, ik vond het vooral triest om te zien wat voor enge mannen er naar binnen gingen bij deze vrouwen. Toch gingen we schaterlachend weer richting het station, want S. had een korte route gevonden via een kroeg. Tenminste, dat dachten wij. Wat bleek, we liepen door een heus bordeel! Met rode oortjes gingen wij terug naar Brabant, maar niet zonder drie zoenen voor de beste gids van Amsterdam.

Een uurtje rijden en ik ben op een prachtige plek. Al regelmatig de Zeeuwse kust en Vlissingen bezocht, maar nu ik er drie dagen ben valt het mij pas op hoe simpel het daar genieten is.

Een B&B vlakbij de boulevard en overdag vertoeven op mijn favoriete strand bij Dishoek. De eigenaar van strandtent Kontiki (aanrader, zowel voor eten als voor een goede bak koffie) heeft ook een café in Breda, dat geeft al meteen een vertrouwd gevoel. Het is doordeweeks, dus het is gezellig druk vanwege de vakantieperiode maar niet te. Zwemmen in de zee en uitrusten met een boek op het strand. Meer heb je niet nodig toch? Nou ja, lekker eten mag natuurlijk ook niet ontbreken tijdens zo’n tripje.

Voor de allerlekkerste gamba’s ga je naar de Pantha Rei aan de boulevard van Vlissingen. Intussen geniet je daar van de zonsondergang en ontspannen muziek.

De laatste dag naar Domburg, het zonnetje blijft schijnen en ook hier is het strand niet overvol. Eindelijk een tentje gevonden waar ze mijn favoriete koffie Latte Soja hebben en ik ga nog één dagje duiken in de zee. Om op de terugweg in de auto te besluiten dat ik snel weer hallo ga zeggen tegen dit vredige stukje Zeeland.

Wat een goede week in de Griekse zon. De meest bijzondere ervaring?
Het beklimmen van de vulkaan van Methana.
Met onze H&M gympen begonnen we aan de tocht. Volgende keer wat minder eigenwijs zijn, want in de voorbereidingsmail voor deze schrijfweek stond toch duidelijk dat goede wandelschoenen wel heel handig zouden kunnen zijn.
Maargoed, wij toch vrolijk op pad. De vlaggetjes die op de rotsen getekend staan volgen en dan kom je vanzelf bij het eindpunt. Het eerste gedeelte ging soepel, een zandpad en onderweg de tijd om wat foto’s te maken. Daarna kwam het rotsen gedeelte, veel klimmen en klauteren en af en toe de twijfel; is dit wel het juiste pad?

Na een half uur stonden twee uitgeputte meisjes trots bij de krater, dat gevoel en uitzicht is echt niet te beschrijven. De terugweg af en toe zittend, we wilden de gympen toch een beetje sparen. Weer beneden met trillende kuiten in de volle zon. De beloning na deze intensieve middag was groot: een knus etentje aan het water met friet, een groot stuk vlees en de beste lokale wijn.

Morgen weer de boot op, om 6.30 uur vertrek ik en dan nog even genieten van de zonsopgang vanaf het water. Dag dag mooi Methana, hallo Breda!

Een lange wachttijd op Schiphol. Een vlucht met een flinke landing en ronddwalen bij de haven van Athene. Wat een groot avontuur! Voor diegenen die vaak alleen gaan reizen is het vast een eitje. Snel gewend aan de spanning vooraf en de spontane ontmoetingen onderweg. Niet bang om een bus te missen of in de verkeerde valuta te betalen (maak je geen zorgen, ik wist dat ik me niet ging vergissen hier).

Ik ging voor het eerst alleen vliegen en varen. De bus stond als het ware op mij te wachten bij het vliegveld en op tijd bij de boot voor de reis naar de eindbestemming. Ik stond er versteld van. Met daarna een warme ontvangst van een groep schrijvers op het prachtige schiereiland Methana. Kijk maar eens goed, Google maps moet zelfs zoeken. Want het is klein en dunbevolkt, maar een groen paradijsje.

Toch vroeg ik mij af hoe het zou zijn als ik alleen was aangekomen op de bestemming.
Want ik ben echt wel een sociaal dier. Momenten die je wilt delen alleen doorbrengen, het zou mij toch een eenzaam gevoel geven. Zoals ik gemerkt heb maak je erg snel contact als je alleen reist. Maar als je blijft rondreizen zal er niet steeds iemand bij je zijn.

De makkelijke gesprekken aan het strand met spontane mensen maken het bijzonder. In combinatie met mijn grote liefdes de zon en de zee ben ik hier blij. Het enige wat ik na twee dagen al mis? Vlees. Ik ben opgegroeid met bijna dagelijks vlees op het menu en sla nooit een barbecue over. Maar alle maaltijden zijn met veel liefde en passie bereidt en zeer voedzaam, ze zien er steeds weer zo kleurrijk uit. Dus dat ga ik zeker overleven, maar ik denk dat jij wel weet waar ik aanstaande maandag heen vlieg als ik op Schiphol geland ben…