Kareen

Mijn allerliefste pa werd dit weekend vijfenzestig jaar. Slingers, ballonnen, een jukebox en veel lekker eten. Het festijn was van vier tot negen, zodat de kleintjes ook mee konden genieten tot de laatste muzieknoten. Ondanks dat ik echt een avondmens ben moet ik eerlijk bekennen dat dit nog niet zo slecht verzonnen was. Want bier smaakt ook prima vanaf vieren en hoe fit kun je de volgende dag het bed uitspringen na zo’n lange winterslaap?

Vijfenzestig jaar, maar nog amper een rimpel te zien. Ik voel mij trots met zo’n knappe pa naast mij en weet dat ik altijd bij hem terecht kan. Ondanks de afstand Breda-Schijndel is hij eigenlijk altijd dichtbij. Genieten van de kleine dingen, blijven plakken na ieder feest en makkelijk vrienden maken. Ja, dat heb ik allemaal van hem. Maar ook het koppige en chaotische, maar ach dat maakt ons alleen maar speciaal.

Snel weer naar huis voor een potje kaarten in het tuinhuis met de bakplaat aan. Dan proosten we samen op nog minstens vijfendertig jaar!

In mijn vorige blog besprak ik één van mijn favoriete TV programma’s: de Week van Filemon, waarin hij iedere week een andere bekende Nederlander volgt. Aangezien Filemon mij nog steeds niet gevraagd heeft (zou hij niet het juiste telefoonnummer hebben?) besloot ik een week geleden om zelf een verslag te gaan maken van mijn week. In de vorm van een plog; dat is een duur woord voor een blog vol foto’s. Open je ogen!

Zondag

Is het echt eind september? De warme temperatuur zorgde ervoor dat ik automatisch mijn slippers pakte om de deur uit te gaan. Niet erbij stilgestaan dat slippers in een bos niet ideaal zijn. Maargoed. Het Mastbos is echt een aanrader als je in Breda de stadslucht even beu bent, eindeloos wandelen en er zijn genoeg plekken waar je uit kunt rusten met een lekker kopje koffie of een goede lunch.De topper vind ik de 7 Heuveltjes:met grote speeltuin en de beste uitsmijter die ik in tijden heb gegeten.

Maandag

De temperatuur was deze maandag wat gedaald, ik had de monday blues met als gevolg dat ik in mijn pauze een heuse winterjas kocht. Een warme winterjas waar ik helemaal in kan verdwijnen in mijn favoriete kleur blauw. Toch heb ik de jas nog even flink weggestopt achter mijn herfstige jas, het zal toch niet zo zijn dat dit jaar meneer Winter te vroeg voor de deur gaat staan? In ieder geval ben ik nu voorbereid op de ergste sneeuwstorm, grote regenval en wie weet dan eindelijk die langverwachte Elfstedentocht.

Dinsdag

Ik kan het niet. Klussen. Zelfs de meest simpele IKEA kast brengt al het slechtste in mij naar boven. Toch lukte het mij om deze ladekast zo goed als in elkaar te krijgen. Hij wankelt een beetje, maar dat hoort bij zo’n kast toch? Bij de lades kreeg ik wat hulp, want die tekening kon ik als Hbo’er niet zo goed ontcijferen. Ik ben zeer blij met het resultaat en mijn frustraties tijdens het klussen heb ik laten verdwijnen met een goed glas wijn. Misschien is dat de reden dat die kast een beetje wankelt, maar hij staat.

Woensdag

Op woensdag is het na het werk altijd rennen en vliegen want om 19.10 uur start de training in Raamsdonksveer. Maar dat heb ik er graag voor over, want wat heb ik het basketballen gemist de afgelopen jaren. Geen sport die mij vanzelf naar een binnenzaal kreeg, maar bij basketballen sla ik nooit een training over. Met deze snelle schoenen ben ik helemaal niet meer te stoppen. Naast het trainen ben ik nu ook begonnen met wedstrijd spelen, wat spannend in het begin maar vooral een heerlijke toevoeging aan het weekend.

Donderdag

Lunchen doen we altijd gezamenlijk op kantoor. Er wordt brood gehaald bij de HEMA en iedereen kan zijn voorkeuren doorgeven. Maar soms maak ik een uitzondering, en bestel ik dé beste koffie en tosti van Breda bij Koffie bij Teun. Een knus tentje in het centrum met genoeg plek binnen én buiten. Een momentje rust voor mezelf tijdens de drukke werkweek, af en toe is dat nodig. Naast de Latte is hier de ouderwetse filterkoffie ook echt genieten. Met een stuk zelfgemaakte taart van Teun.

Vrijdag

Thank God it’s Friday! Nu we het toch over eten hebben, Breda heeft de enige echte Jumbo Foodmarket. Ze bakken en braden in de winkel alles voor je:  van verse pasta of pizza tot een Hollandse maaltijd voor 5 euro. Het smaakt vers en er is een café met veel zitplaatsen waar je de maaltijd kan combineren met koffie en thee voor maar 1 euro. Daarna de boodschappen op de band en dan bij thuiskomst: een volle buik en geen afwas. Het concept werkt, iedere dag is het druk zowel bij de kassa als in het eetcafé.

Zaterdag

Wat een begin van de zaterdag. Met een boek en koffie op een warm balkon. Ik moest zelfs mijn zonnebrand gebruiken. De thermometer gaf al snel 20 graden aan. Zal dit echt de laatste keer zijn voorlopig met mijn snoet in de zon? In ieder geval was ik zeer ontspannen en kon ik mijn rustig voorbereiden op de basketbal wedstrijd ‘s middags in een snikhete zaal. Het resultaat: met 1 punt verschil verloren van de tegenstander. Om te huilen natuurlijk maar wel lekker gespeeld en een paar doelpunten gescoord.

En hoe was jouw herfstweek?

Vandaag is het NO make-up day: de Brandwonden Stichting daagt vrouwen uit om één dag zonder make-up naar het werk te gaan. Dit omdat een brandwond zich niet zomaar laat wegtoveren en omdat echte schoonheid van binnen zit. Ik zag maandag een Tweet voorbij komen op mijn beeldscherm en dacht meteen: deze uitdaging wil en zal ik niet missen.

Ik ga bijna nooit zonder make-up de deur uit. Wat mascara, oogpotlood en eyeliner maken mijn ogen toch wat sprekender. Daarnaast helpt het natuurlijk tegen het wat-heb-ik-toch-een-slaaphoofd idee in de morgen. Het was dus de ultieme test hoe het zou bevallen zonder dat laagje op mijn gezicht. Het begon al met net wat meer tijd over deze ochtend en ik merkte dat ik meer aandacht besteedde aan mijn kleding en haar. Ik moest blijkbaar van mezelf wat compenseren. Het voelde wat kaal om zo weg te fietsen, maar ik had het geluk dat op kantoor vier andere collega’s ook meededen met dit geweldige initiatief.

Zagen zij er nu heel anders uit? Nee! Natural beauty’s met een onbezorgde en open uitstraling, zo zonder make-up. Hopelijk geeft het de vrouwen met brandwonden een warm gevoel vandaag, want wat komen er veel prachtige foto’s voorbij op Twitter. En zelfs de mannen doen mee, hoe attent is dat.

Na mijn werkdag ben ik ouderwets een fotohokje ingedoken bij de V&D, ja ze bestaan nog steeds! Mag mijn mascara nu de prullenbak in?

Naast het hardlopen heb ik nog een sport ontdekt waar ik echt niet voor op de wereld ben gezet, namelijk het roeien! Afgelopen zondag deed ik met vrienden mee aan de eerste editie van Breda Drijft. Overgevlogen eh gevaren vanuit Scandinavië werd dit iets kleinschaliger georganiseerd in de Haven van Breda.

Het idee: met een opblaasboot, zwembad of krokodil de haven in en drijven maar. Terwijl we al de hele dag aan het bedenken waren hoe we in hemelsnaam vanaf de kant in de opblaasboot zouden komen zonder meteen kletsnat te worden, bleek dat het makkelijkste onderdeel van heel de middag. Nadat we ieder in ons eigen bootje zaten (terwijl ik per ongeluk even de verkeerde kant op aan het roeien was, maar ik corrigeerde snel) dreven we al snel gezellig met andere sportievelingen uit Breda bij elkaar. Bier en harde muziek, het voelde allemaal heel gemoedelijk en ontspannen. Vervolgens konden we meedrijven met de rijdende bar, niets aan de hand zou je zeggen.

Totdat een bepaalde vriend het idee kreeg om de touwen los te maken van elkaar, die bar ging niet hard genoeg vooruit, we gingen gewoon echt roeien. Al snel ging de een als een gek varen naar het eindpunt Strand Binnen voor dé afterparty, terwijl ik (natuurlijk) en een paar andere vrienden een beetje moeite hadden met vooruit komen. Bier slaat nou eenmaal aan in de middag met een zonnetje erbij en peddelen is gewoon heel stom. Maar het ergste van allemaal: IK MOEST ZO NODIG PLASSEN. Er zat niets anders op, peddelen en spierballen kweken. Onderweg gelukkig nog een stukje mee kunnen drijven met een zwembad zodat ik toch bij het eindpunt terecht kwam.

Maar die boot UIT, wat een ramp was dat. Geholpen door twee mannen met echte spierballen liep die hele boot natuurlijk vol toen hij zo schuin werd gehouden en ik kwam nogal onhandig drijfnat in de brandnetels terecht. Maar ik was AAN LAND.

Slim genoeg hadden we droge kleren meegenomen en konden we proosten op deze enorme prestatie met hamburgers en nog een beetje drank; de  afterparty was genieten. Maar die rubberen boot gaat ergens ver weg de kast in, volgend jaar gewoon zo’n duur opblaaszwembad zodat we met z’n allen kunnen drijven. Zonder peddels.