reizen & uitstapjes

Ik weet niet waar ik moet beginnen. Met nog slapende ogen en vermoeide benen kijk ik terug op vier dagen Ardennen met een groep singles inclusief twee vriendinnen. Weet je wat, laat ik beginnen bij het begin.

De roadtrip
Vrijdagmiddag 14.00 uur start onze roadtrip vanaf de IKEA in Breda. Onderweg doen we speculaties over hoe deze ervaring met VillaVibes zal worden. Zijn de anderen zenuwachtig onderweg of ontspannen zoals wij? Zal de voorspelde regen niet in de weg zitten bij de activiteiten? Na een tussenstop in Dinant met een eerste glas alcohol aan het water proberen we in één keer goed te rijden naar het afgelegen landhuis. Dat mislukt. Net op tijd voor het eten vinden we de locatie, wat is het hier prachtig! Het is wat onwennig binnenkomen en onze kamer is vrij krap voor drie personen. De smakelijke maaltijd en de ontspannen gesprekken maken het meteen goed. Tijd van slapen: half drie.

Mountainbiken en Twister
De volgende ochtend kunnen we kiezen uit verschillende activiteiten, het is zonnig en dat zal deze zaterdag zo blijven. Het mountainbiken is pittig, na de eerste helling kom ik al met hoge hartslag boven en ik ben niet de enige. Heuvel op en af (met grote stenen op de paden wat de tocht extra spannend maakt) fietsen we door een landschap met gele bloemen, riviertjes en idyllische huisjes. We peppen elkaar op als het te zwaar is en niemand klaagt, wat een kick geeft het om jezelf compleet uit te dagen.

Na de tocht kunnen we uitrusten in de zon en hebben we de tijd om ervaringen uit te wisselen met de wandelaars en kajakkers. Het eten vliegt naar binnen en uit het niets besluiten we laat op de avond na een kampvuur sessie dat Twister gespeeld moet worden. Ik heb nog nooit dertigers en veertigers zo serieus en fanatiek een spel zien spelen. Een stevige handdruk met succes bij aanvang van het spel en iedere speler klimt met gemak over de ander en komt in de gekste houdingen om te winnen. Volgens mij is het rond de klok van vier als we omvallen van de mat en van de slaap.

La Chouffe en de laatste avond

Zondagochtend regent het en besluiten we met een kleine groep van vijf personen naar de bierbrouwerij van la Chouffe te gaan. Van de activiteitenbegeleider krijgen we een duidelijke routebeschrijving en duiken we de auto in. Een bepaald persoon (ik noem geen namen) neemt zijn taak als navigator serieus en stelt de navigatie in. We zingen mee met Guus Meeuwis en na een uur rijden kijken we uit naar de kabouter.

De navigatie zegt dat de bestemming is bereikt maar er is geen la Chouffe te bekennen. Hoe kan dit? En waarom is het zo stil hier? Met zijn vijven hangen we over de routebeschrijving en ineens zien we dat de bepaalde persoon alleen de bovenste regels had gelezen. Van een  bierbrouwerij in een geheel andere richtig dan we op moesten. Hij had slechts één taak en toch ging het mis. We komen niet meer bij van het lachen en besluiten om alsnog naar la Chouffe te gaan. Daar is het te laat om nog aan de rondleiding deel te nemen. Het geeft niets, het bierproeven kan natuurlijk wel. Waardoor we de tijd vergeten en het soep moment thuis missen.

De laatste avond is aangebroken. Twister blijft ons boeien en het op de bank hangen met rode wijn bij het haardvuur gaat nooit vervelen.

Is het al vijf uur?!
Om vijf uur ‘s ochtends stap ik het bed in en na een korte schoonheidsslaap en het ontbijt besluiten we om via Luik huiswaarts te gaan. Met zijn drieën evalueren we in de auto en zijn we het eens: een supergezellig weekend met vriendelijke en grappige leeftijdsgenoten, een afwisselend programma en onze vriendschap is tijdens deze trip verder gegroeid. Zeker door het samen slapen in een kamer van nog geen tien vierkante meter.

Moederdag, het is voor mij een lastige dag sinds mijn moeder er niet meer is. De tips voor cadeaus op televisie en de persoonlijke mails van Greetz met speciale kortingsacties, ik laat ze voorbij gaan.

Deze Moederdag had echter iets magisch. Dat kreeg ik cadeau.

Om zeven uur gaat mijn wekker en vlieg ik overeind, waarom heb ik hem zo vroeg gezet? Na een bruiloft tot half twee op zaterdagavond duurt het een half uur voordat ik mijn ogen wijd open heb. Toch stap ik vrolijk met de bikini onder mijn jurkje aan de auto in, op weg naar het strand van Rockanje.

Klokslag tien uur zitten we met zijn drieën op onze handdoeken. We roepen stoer dat we de zee in gaan rennen. Het water voelt ijskoud aan. Toch maar wachten met uitsloven tot na de middag.

Na een paar cappuccino’s en een koffie begint het gekwebbel over de hilarische situaties op vakantie in Thailand een jaar geleden. Over de liefde in het algemeen, het daten en eerdere relaties. Een boek kunnen we er intussen over schrijven. Of twee.

Bij strandtent Havana bestellen we de lunch en praten we over hoe verdriet en tegenslag je sterker kunnen maken. Terug bij de handdoeken lopen we weer naar het water en dit keer lukt het om de kou te overwinnen. Brrrr in mei is het geen aanrader om lang in de zee te blijven zwemmen.

Rond vieren gaat A. ervandoor, het Moederdag diner met asperges wacht op haar. S. en ik besluiten te dineren bij Havana met een fris biertje erbij. Het zand zit o-ver-al, de zon zakt traag in de zee en we krijgen het koud. Na een stranddag van twaalf uur is het tijd om naar huis te gaan, wanneer zal de volgende zijn?

Het is nog nooit zo stil geweest op kantoor als deze week. Wat moesten we bijkomen van ons intens weekend samen. Vanwege het 25 jarig bestaan van Easy Way gingen wij namelijk met Pinksteren naar Ibiza. Na een voorspoedige vlucht vanaf Eindhoven kwamen we zaterdag einde middag aan op het zonnige eiland. Alsof ik het in Thailand nog niet genoeg gedaan had, gingen we weer back to basic. Maar met een luxe tintje, want slapen in deze tenten wordt dezer dagen Glamping (glamorous camping) genoemd.

Stroom in de tent, maar helaas wel met een te kort luchtbed voor meisjes van 1.80m. Na een koude nacht en een paar hard snurkende collega’s die ons wakker hielden maakte de boottocht de volgende dag alles goed. Wat heeft Ibiza mooie baaien. Met een grote boot inclusief eigen dj, overheerlijke tapas en drank in overvloed voeren we over het water van baai naar baai. Helaas met wat bewolking, maar toch heb ik het bibberend aangedurfd om te gaan zwemmen en snorkelen.

Het was het zo waard om naar de vissen te kijken in de azuurblauwe zee. Begin van de avond gingen we terug naar onze villa en het tentenkamp en mochten we gaan genieten van een Argentijnse barbecue. Het is dat ik van veel vlees eten buikpijn krijg, anders was ik nu nog daar aan het eten. Daarna volgde een ontspannen avond met spelletjes en rode wijn. Geen club meer bezocht, want we moesten de volgende dag vroeg eruit om met onze Eendjes het eiland te verkennen. Wat een avontuur was dat!

Verkeersregels zijn er niet en het is een hele kunst om met de Eend bergop te gaan. Vooral het noorden van Ibiza is zo prachtig, met als hoogtepunten het hippiestrand en de valleien. 48 uur was veel te kort om alles te ontdekken en onverwachts was ik al aan het nadenken over een volgend bezoek aan het eiland.

Maar nu eerst weer wennen aan Nederland; na Thailand en Ibiza ben ik het koffer in- en uitpakken beu en wil ik gewoon weer een goed bed en luxe douche. Laat maar komen de zomer hier, want die blijft hoe dan ook lekker in mijn hart.

Vorige week beschreef ik de eerste week van mijn rondreis door Thailand. Een zeer actieve, onrustige maar vooral gezellige kennismaking met het land en met de groep. In de tweede week was het tijd om te vertrekken naar de eilanden. Daarbij verwachtten wij natuurlijk rust, relaxen bij het zwembad of de zee en cocktails drinken. Ja dit alles was hier te vinden,  behalve de rust die was erg ver te zoeken.

Want hoewel ieder van ons dit prachtige huisje op het eerste eiland Koh Tao tot zijn of haar beschikking had, was het bed echt vreselijk. Alsof je op een houten plank sliep of misschien was dat ook daadwerkelijk zo. Daarnaast werd je wakker gehouden door een krekel orkest en vraag ik mij nog steeds af of die luidruchtige gekko nou in mijn huis rondspookte of daarbuiten. Maar wat was het een paradijselijke plek om te verblijven. Palmbomen, een blauwe zee en trappen, trappen en nog eens trappen!

Tja als je een actieve rondreis boekt zul je het ook krijgen. Dit resort lag in de heuvels en als je naar de receptie moest (zoals ik met een verstopte wc) was je echt de pineut. Totaal buiten adem de top bereiken om dan wel met een golfkarretje weer af te dalen en meteen geholpen te worden door de altijd vriendelijke Thaise medemens. Na een dagje zwembad en zee was het tijd voor de snorkeltocht. Mocht je ooit Koh Tao bezoeken, ga echt zeker snorkelen. Boek zoals wij een boot met gezellige muziek, verse ananas en meloen en genoeg tijd om bij te komen van steeds een half uur de prachtige onderwereld induiken. Daarnaast is Koh Tao dé plek  waar backpackers en Australische surfers te vinden zijn, wij vonden het ideaal om ‘s avonds even bij te komen en te genieten van cocktails bij één van de strandfeesten met indrukwekkende vuurwerkshows.

Na 2 nachten in het houten bed konden we nog net lopen naar de boot om te vertrekken naar Koh Samui. Wat een verschil met het primitieve en redelijk rustige Koh Tao. Toeristisch en druk, maar tijdens de eilandtour kwamen we er met 40 graden gevoelstemperatuur wel achter dat dit eiland ook zeker meer te bieden heeft. Een prachtige Big Buddha, een gemummificeerde monnik en de Na Muang waterval waren de hoogtepunten tijdens deze middag in de zinderende hitte. De overige 2 dagen op het eiland waren er om te ontspannen aan het strand met een welverdiende massage en pedicure.

Vervolgens was het tijd om met de nachttrein te vertrekken naar onze laatste plek in Thailand; het grootse Bangkok. Iedereen sliep heerlijk in de trein die zo’n 13 uur duurde, behalve ondergetekende. Helaas had ik als laatste van de groep het buikgriep virus overgenomen, waardoor ik zo blij was dat we in Bangkok even een paar uur mochten slapen in een luxe hotelkamer met zacht bed. Na de powernap gingen we de de stad verkennen op deze bijzondere fiets. Met maar liefst 3 gidsen die mee reden in de stoet, wat ook zeker nodig was om ons veilig te verplaatsen in het chaotische verkeer. Bangkok was druk, groot, arm, mooi, vol smog en nog zoveel meer. Het laatste avondmaal was in een hoge toren met een volledig uitzicht over deze stad. Daarna was het echt tijd om te vertrekken naar het vliegveld. We sliepen lang in het vliegtuig en landden veilig en zongebruind weer op Schiphol op Bevrijdingsdag. In de regen, met 15 graden. Maar de zon scheen van binnen bij iedereen, dit was echt een nooit-meer-te-vergeten avontuur in het Gouden Zuiden.

Ik slaap gemiddeld 11 uur per nacht, heb het zo koud dat de verwarming aanstaat ‘s avonds en ik weet nu pas echt hoe een goede jetlag voelt. Maar aan de andere kant: zo vol energie na 15 dagen onderduiken in het zuiden van Thailand. Wat een bijzonder en onvergetelijk avontuur! Het is moeilijk om deze reis samen te vatten, maar toch ga ik mijn best doen. Hieronder een verslag van week 1 in het ‘land van de glimlach.’

Na het kennismaken met de groep op Schiphol stapten we al vrolijk kletsend het vliegtuig in. Een lange vlucht volgde met het meest vieze eten wat je maar kunt verzinnen: rijst, kip en cashewnoten in een heel vaag sausje. Dit zorgde voor de eerste buikkrampen en geen slaap, was dit een voorbode voor de rest van de vakantie? Gelukkig niet. Na een dag en een goede nacht in Ayutthaya met een bezoek aan de tempels en de volgende dag de beroemde brug aan de River Kwai vertrokken we naar de jungle in Kanchanaburi.

Een boot met flinke snelheid bracht ons langs de meest prachtige rotspartijen en dieren en na een half uur kwamen we aan bij het drijvende hotel de Jungle Rafts. Back to basic zonder elektriciteit maar mét wifi. Onze gids gaf aan dat we in deze jungle dichter bij elkaar zouden komen. Want buiten een primitief onderkomen en een grote hoeveelheid Singha biertjes heb je alleen elkaar. Hij had gelijk, we leerden elkaar beter kennen en vertelden voluit over ons leven maar vooral was het lachen, gieren en brullen.

Want in deze jungle bestonden geen zorgen en was mijn hoofd zo leeg dat ik niet eens diep kon nadenken. Met een zaklamp douchen en maar hopen dat er geen grote kakkerlak in je bed lag. In een stromende rivier springen met zwemvest aan en er echt voor waken om op tijd weer aan de kant te gaan, want anders was het hotel niet meer te bereiken. Een indrukwekkend bezoek aan de Hellfire Pass (de dodenspoorweg) en een audiotour door de beruchte kloof zorgden voor een moment van stilstaan. Na 2 nachten slapen onder de klamboe in houten bedden verlangden we toch naar iets meer luxe en vertrokken we naar de badplaats Hua Hin.

Daar trof ik een balzaal aan als hotelkamer. Wat een overgang en dit bed zou achteraf gezien het beste slapen van allemaal. Die avond aten we aan een lange tafel met uitzicht over zee en gingen we het nachtleven van Hua Hin ontdekken. Lady Boys, kinderen van nog geen 10 jaar die rozen verkochten en vooral veel live muziek. Dit maakte ook zeker weer indruk en de volgende dag was het languit op het strand liggen daarom ook meer dan welkom.

Nog 1 nacht in het kingsize bed en daarna reisden we door naar het provincie stadje Chumpon, dat duidelijk nog niet ontdekt is door het massatoerisme. De krekels zorgden voor een waar orkest en dit hotel was erg eenvoudig en vol beesten waardoor wij blij waren dat we er maar 1 nacht sliepen. Maar het prachtige strand en de heerlijke barbecue samen maakten veel goed. Officieel was het Koningsdag en na een proost op de koning gingen we op tijd naar bed, want we zouden de volgende ochtend al om 6.00 uur richting de boot vertrekken naar het eiland Koh Tao.

Zo wat een lang verhaal al, ik ga mijn laatste wasjes draaien en genieten van een stijgende temperatuur in Nederland. Volgende week het tweede gedeelte van mijn Thailand reis; de eilanden en Bangkok, fijn weekend!