Browsing Category

stukje psychologie

stukje psychologie

De haat-liefdeverhouding met social media

Zoals je weet (zo niet, ga je dan even schamen in een hoekje) geef ik eerste hulp bij social media. Het enige wat nog ontbreekt is het rode koffertje met het kruis erop om mee te nemen naar afspraken. Ik vind het zo leuk om klanten te ondersteunen op Facebook en Instagram. De ene keer schrijf ik het bericht geheel zelf en de andere keer krijg ik eerst een opzet van een tekst. Dan redigeer ik deze tekst en daarna plaats ik het online met een passende foto erbij.

De liefde voor Instagram is ook privé gegroeid de laatste tijd. Ik weet dat het niet realistisch is, al die vrolijke foto’s en teksten. Ik word er alleen zo blij van! Bepaalde #hashtags maken me aan het lachen of ze geven inspiratie voor eigen berichten.

Ik merk dat ik geen jaloezie voel als ik een adembenemende foto zie op Bali. Ik zit intussen in het zonnetje in de tuin met de laptop. Ik ben blij met het leven dat ik nu heb en werk liever een zomer door dan dat ik stilsta met Praatje van Kaatje.

Ondanks deze positieve woorden over social media wil ik soms even in de schaduw staan. Ik haat het om alles en iedereen dagelijks te volgen. Om bij iedere melding uit de concentratie te zijn en weer opnieuw te moeten focussen. In de ochtend eerst naar de telefoon te grijpen, in plaats van rustig te ontbijten met een krant en koffie. Terwijl ik dit typ denk ik meteen: DAT DOE IK ALLEMAAL ZELF. Ik bepaal wanneer en hoeveel tijd ik doorbreng op social media.

Hoe gaat dat bij jou, kun je gemakkelijk deze tijd online in bedwang houden of heb je een digitaal dieet nodig?

16 augustus 2018
stukje psychologie

Ritujuweeltjes

Rituelen zijn uitingen van mens of dier, die in bepaalde omstandigheden herhaald worden. Deze uitingen kunnen bestaan uit enkele elementen maar ook uit een heel scala aan verschillende elementen. 

Rituelen zijn heel belangrijk. Het vertrouwde karakter van het ritueel is van belang, zowel voor een individuele persoon, die zich erdoor op zijn/haar gemak voelt, als voor een samenleving, waarbinnen de (gedeelde) rituelen een bindmiddel tussen de personen zijn
(bron: Wikipedia)

  • De wekker om zes uur horen (aargh!), een knuffel van de ‘schuldige’ krijgen en dan zelf nog even door kunnen slapen.
  • Opstaan en naar de warme douche rennen, want zonder dit ritujuweeltje voel ik mij de hele dag een half mens.
  • Voordat ik op de flexwerkplek in Den Bosch ga zitten, de verkeerde richting oplopen in de stationshal richting de Starbucks.
  • Koken met 24Kitchen op de achtergrond en besluiten om de Thaise curry wat anders dan anders te maken.
  • Na het eten de fiets pakken samen om een ronde te maken met als afsluiting een drankje en chips bij de vuurkorf in de tuin.
  • Taarten en cake bakken met de kinderen, in allerlei soorten en maten. En lukt het ons dit keer om Roodkapje te vinden in het bos?
  • Mijn basketbal skills overbrengen op de volgende generatie en stiekem zelf ook wat bijleren.
  • De bomen analyseren tijdens het wandelen, hoe oud is deze en welke is nou het aller-aller-mooiste?

Vertel eens, wat zijn jouw ritujuweeltjes?

18 september 2017
boeken, stukje psychologie

Je leven zal nooit meer hetzelfde zijn

Na het lezen van dit boek is het klaar met:

  • meteen Ja ik wil! roepen, nadat iemand je uitnodigt voor een verjaardag, een duur vrijgezellenfeest of de derde bruiloft van het jaar.
  • een hoofd op onweer deelnemen aan een conference call op het werk, want wie zegt dat dit verplicht is?
  • het stressen en rennen tijdens de feestdagen van moeder naar schoonmoeder naar oma naar zus naar… STOP. In plaats daarvan vier je minimaal één dag kerst thuis in de pyjama met de afstandbediening in de hand. Want komt het er dit jaar niet van dan zijn ze volgend jaar aan de beurt.
  • het streven naar een strak lijntje voor de zomer, want hoe vaak heb jij je bikini uit de kast gehaald de afgelopen weken?
  • geld geven aan een collega die het goede doel steunt door een pittige marathon te lopen. Hij is goed bezig, maar je spreekt hem enkel in de ochtend bij het koffieapparaat. Er blijft geen cent in je portemonnee zitten als je iedereen wil pleasen.
  • druk zijn met de stukgelopen showbizz huwelijken en de derde borstvergroting van Barbie. Spaar de ruimte in je hoofd voor dingen die er echt toe doen.
  • over je (grenzen) heen laten lopen. Zeg wat je wil zonder eromheen te draaien, want alleen dan krijg je de mensen en de dingen om je heen die je gelukkig maken.
18 augustus 2017
stukje psychologie

Sla ik door?

Als een rommelig bureau staat voor een rommelige geest, waar staat een leeg bureau dan voor? 
Einstein

Als er een top tien zou bestaan van mensen die tot in de puntjes kunnen opruimen zou ik erin staan. Ik haat rommel, viezigheid en als dingen plotseling op een andere plek liggen. Ben ik autistisch hierin? Ik vrees van wel en na het lezen van het artikel ‘Hoezo Marie Kondo?’ in Flow magazine kom ik tot de conclusie dat ik niet persé in de top tien hoef te blijven.  Marie Kondo schreef een boek over hoe je door ontspullen en opruimen orde schept in huis en in het hoofd, waardoor je geluksgevoel toeneemt.

Het artikel maakt duidelijk dat dit niet voor iedereen geldt. Albert Einstein kreeg zijn geweldige ideeën achter een rommelig bureau. Een clean desk policy is op kantoren geen slim beleid, want de sloddervossen die tussen bergen papieren, memo’s en halflege koffiebekers aan het werk zijn, blijken uiteindelijk het creatiefst te zijn.

Ik woon samen met een sloddervos en als ik een slechte bui heb loop ik als een strenge juf door het huis. In een paar maanden tijd heb ik het huis zien veranderen van rommelig naar een plek met minimale chaos en nu knaagt er iets. Want het moet niet zo zijn dat hij op zijn tenen gaat lopen hiervoor. Bovendien denk ik niet dat je minder gelukkig bent als er een trui op de trap ligt of als de schoenen niet op dezelfde plek in de gang staan.

Bij deze ga ik een poging wagen om IETS van rommel in huis toe te laten en de autistische trekjes zal ik proberen te temmen. Spullen mogen op een andere plek liggen onder de voorwaarde dat ik ze gemakkelijk terug kan vinden.

Hoezo opgeruimd staat netjes 😉 ?

6 april 2017
boeken, stukje psychologie

Hoe zit het met jouw smartphone stress?

Alexander Markowitz heeft als hoogleraar Informatica onderzoek gedaan naar de psychosociale gevolgen van het gebruik van smartphones. Ik heb zijn boek gelezen en ben bijna geneigd dat ding in de prullenbak te gooien.

Want dat ding, de iPhone die hier in het zicht voor me ligt onderbreekt mijn concentratie om de haverklap. Als ik naar het buitenland ga en vervolgens een weekend of een week zonder Wifi leef merk ik direct dat ik rustiger ben. Waarom ben ik in het dagelijks leven dan zo gek om zelfs tijdens het wachten in een rij bij de supermarkt dat ding uit mijn tas te pakken?

In het boek vergelijkt Alexander dat met gokken in een casino: je weet dat je niet iedere keer de hoofdprijs wint maar de kans erop maakt het de moeite waard om het te doen. Je scrolt door de tijdlijn op Facebook omdat je op zoek bent naar dat ene interessante bericht. Intussen lees je de rest van de berichten half en raak je vermoeid van alle teksten en foto’s die op je af komen. Zou je de tijdlijn uitprinten dan kun je het grootste gedeelte weggooien en zullen er hooguit een paar berichten de moeite waard zijn om te lezen.

Intussen legt ons smartphone gebruik druk op onze relaties, de rust is ver te zoeken met dat ding in de buurt en we worden er niet productiever op. Hoe kun je die ene opdracht op het werk klaar krijgen als er intussen twintig mails en dertig WhatsApp berichten binnenkomen die je het liefst snel leest en beantwoordt? Dat gaat niet en daarom kunnen we aan het einde van een werkdag het gevoel hebben dat er niets uit onze handen is gekomen.

Ik merk dat ik tijdens het lezen bewust word van mijn eigen smartphone stress en door de wijze woorden van Alexander wil ik veranderen. Ik leg het mobiele apparaat weg als ik bezoek krijg of een rustige avond samen of voor mezelf wil. In de supermarkt en bij de bushalte kijk ik om me heen en maak ik een praatje in plaats van dat ik klets via een schermpje. Ik drink koffie ergens en lees een boek in plaats van dat ik Facebook open om te kijken hoe het met een oud collega gaat. Want hoe belangrijk kan een online boodschap zijn dat je daarvoor een waardevol gesprek of moment opzij zet?

31 maart 2017