All Posts By

Kareen

proeven

Ik ben verslaafd

Ik kan er gewoon niet vanaf blijven. Ik ben verslaafd en ben echt niet van plan het los te laten.

Gisteren liep ik richting de winkelstraat met een hongerig gevoel. Geen zin in biologisch verantwoord eten, want soms wil ik juist het tegenovergestelde. Zondigen zonder grenzen. Wil ik een goed stuk vlees met friet en hopen mayonaise. Of in dit geval: een vette latte macchiato met extra veel suiker en een sandwich met serranoham. Dan zit je dus te lunchen in een zaak die de Chocolate Company heet en kan het zondigen alleen maar erger worden.

Want ik liet in een onbewaakt ogenblik mijn ogen hierop vallen:

IMG_0199Daar word je toch meteen verliefd op? Ik ben bang dat deze pot heel snel op is en dat ik verplicht terug moet. Ze hebben uiteraard nog meer lekkere smaken daar staan. De bandieten. De Chocolate Company in Breda ziet er ook nog eens veel te aangenaam uit met die lange leestafel en enorme boekenkast. Nee, ik ben bang dat deze verslaving veel te lang gaat duren.

schrijven

Kwaliteiten oprapen in het Mastbos

IMG_0188Stiltewandelingen en zelfs hele weekenden waarin mensen samen komen om niet te praten. Ik heb daar altijd snel mijn mening over klaar: stom en zweverig. Totdat ik Jamie Nederpel ontmoette tijdens het schrijfcafé in Breda. Ik vertelde haar over mijn droom om ooit met schrijven mijn geld te gaan verdienen. Vervolgens nodigde ze mij uit voor een loopbaantraining ‘Werk vanuit je natuur’ in het Mastbos die zij samen met Richard de Rooij gaf.

Geen idee wat ik moest verwachten maar ik besloot het gewoon te doen. En ja hoor we begonnen met een stiltewandeling om op deze manier eerst het hoofd zoveel mogelijk leeg te krijgen. Helaas moet ik als aardse vrouw bekennen: het heeft effect. Na twintig minuten stonden we op de meest prachtige plek die je kunt verzinnen met de zon op ons hoofd zorgeloos aan elkaar te vertellen wie we waren en wat we droomden.

Opgesplitst in groepen van twee gingen we daarna verder wandelen en elkaars drijfveren ontdekken. Daarvoor moesten we flink terug in de tijd en antwoord geven op de vraag: ‘Wat vond je als kind tussen 8-12 jaar leuk om te doen en vooral waarom vond je dat leuk om te doen?’ De drijfveren die ik ontdekt heb zijn: fantaseren, dromen, delen, samen doen, buiten zijn en zichtbaar zijn. Yes, die passen goed bij een schrijfster!

Al snel gingen we door met de volgende opdracht: in stilte voorwerpen zoeken in de natuur die passen bij onze kwaliteiten. Lopen en intussen je kwaliteiten bedenken, dat vond ik lastig. Toch, toen ik van een andere deelneemster vragen kreeg over mijn gevonden voorwerpen kwamen de kwaliteiten er langzaam uit. Weg met de bescheidenheid want deze kwaliteiten heb ik opgeraapt: eigenzinnig, vrolijk, open, sociaal, samenwerker, flexibel, avontuurlijk en zelfstandig.

Jeetje, wat geeft een ochtend in het Mastbos een grote brok energie. Zo ontdekt je zonder raar te gaan zweven wie je van nature bent en wilt zijn.

IMG_0193

 

schrijven

Brief aan je jongere zelf

Tijdens het schrijfcafé vandaag moesten we een brief schrijven aan onze jongere zelf. Leeftijd, vorm van de brief of de lengte; het maakte niets uit. Bij mij kwam meteen een moment in mijn leven naar boven waarin ik een grote keuze moest maken: gaan werken of doorstuderen.

Ik was 23 jaar en net afgestudeerd aan de NHTV. Ik bleef maar twijfelen en dubben. Het doorstuderen zou veel geld en tijd kosten, kon ik niet beter gaan werken en een stabiel leven opbouwen? Ik koos het laatste en greep niet de kans om te beginnen aan de opleiding Journalistiek.

In mijn brief schreef ik aan mijn jongere zelf hoe jammer ik dat nu vind dat ik toen niet voor mijn passie koos.  Achteraf is makkelijk praten natuurlijk, maar toch bracht deze brief mij veel. Zeker omdat we het voor gingen lezen aan twee anderen van de groep. Ik vond het spannend vandaag, terwijl ik er normaal geen moeite mee heb om iets voor te lezen. Maar in zo’n brief geef je jezelf bloot en gaat het echt over JEZELF en niemand anders.

Het heeft mij geholpen om wat meer rust te krijgen over dingen uit het verleden. Want ze komen echt niet meer terug. Spijt hebben van iets kost bergen energie. Dat is wat ik zonder twijfel heb geleerd in 12 jaar tijd.

IMG_0182

 

overig

Van de Oranje-Nassaus tot Breda Barst

Het enige plan deze zondag was om een biertje te gaan drinken op Breda Barst. Maar zoals altijd als mijn vader en zijn vriendin naar Breda komen, nemen we vooral overal de tijd voor. Na een stevige lunch liepen we door de winkelstraat en kwamen we meteen bekenden tegen. Kletsen in de zon over vakanties en shoppen, helaas hadden zij net niet genoeg tijd om samen een kop koffie te gaan drinken op het terras. Maar ze wezen ons er wel op dat de Grote Kerk vandaag geopend was voor het publiek.

Wat een indrukwekkend altaar heeft die kerk! Ik ben er ooit eerder even binnengelopen maar waarschijnlijk met een grote zonnebril op want hoe heb ik dat nou kunnen missen. Diverse voorvaderen van het Koninklijk Huis liggen er begraven en de grote luchtbogen en kerkramen maken de kerk enorm ruimtelijk en licht.

Maar dan Breda Barst. We werden nogal wakker geschud na onze gebeden en konden maar geen terras vinden om wat te gaan drinken. Hier waren wij duidelijk niet op onze plek in zondagse kleding en met vooral behoefte aan zon en een goed gesprek.

Bij de Haven voelden wij ons meteen thuis en daar konden we dat langverwachte biertje wel gaan proeven. Deze laatste zomerdag was precies zoals ik het wilde. Met als afsluiting traditiegetrouw een potje kaarten thuis met wijn en toastjes.

Nu op naar de herfst en morgen terug in de schoolbanken: het schrijven voor kinderen  kan gaan beginnen!

IMG_0168

 

 

reizen & uitstapjes

Het leven van een backpacker

IMG_0161
Een inspirerende lunch met ex-baas B. gisteren. Hij vertelde over zijn avontuurlijke reis met backpack naar Vietnam en Cambodja samen met zijn vrouw en drie kinderen.  Vervolgens gingen we het leven van een backpacker analyseren.

Want hoe vaak wordt er niet gezegd of gedacht: ‘Dat is een vlucht hoor als iemand in zijn eentje de wereld gaat ontdekken, die is hier niet gelukkig.’ B. heeft dat heel anders ervaren tijdens zijn reis. Ja, er zat minstens één backpacker op de boot die na een lange relatie drastisch besloot 2 jaar op pad te gaan. Maar niet om te vluchten, maar om te ontdekken wat hij na de reis met zijn leven wilde gaan doen. Heel anders dan hij  al jaren voor ogen had waarschijnlijk, dat had hij nooit geweten als hij thuis was gebleven.

Ooit reisde ik twee weken met mijn backpack door Italië. Dat was met zijn tweeën, maar toch gaf het een kick om maar 1 hotel te hebben geboekt en niet te weten waar we op een volgende bestemming zouden slapen of eten. De trein in van Milaan naar Florence. Van Florence, via Lucca naar Rome. Daarna Venetië en de laatste nacht in Verona. Zelfs de Lonely Planet lieten we af en toe met rust. Want het bosrijke hostel in Florence hadden we zelf via dit boek niet zo snel gekozen. Net als dat bergdorpje net buiten Venetië waar we terechtkwamen voor een slaapplek. Wij vroegen regelmatig advies aan medereizigers.

Het backpacken is echt niet voor labiele personen. Juist het omgekeerde. Je ziet het ook duidelijk in het programma 3 op Reis Backpack. Presentatoren Jan & Geraldine backpacken met 18 vloggers door Europa en daarbuiten. Gisteren maakte één van de stoere finalisten de hoogste bungeejump van de wereld vanaf een toren in Hongkong. Dit programma raast, leeft en bruist. Vanavond gaat er een andere finalist naar Colombia, 19.55 uur op NPO 3. Eén waarschuwing: na het kijken is de behoefte naar een vakantie met backpack heel groot….