Kareen

Ja? Ja! Het is zover. Wat een creatieve reacties op mijn oproep om een nieuwe naam te bedenken voor mijn blog: de zin van Karin, Driekaatje, Kabreda of Kakrabreda, Zusje, Een gebaar van Kaar en Kaar maar waar. Alles voor die ouderwetse appeltaart van de HEMA.

Lastig om uit te kiezen. Ik ben een dertiger en kiezen blijft een dingetje. Of soms zelfs een groot ding. Maar ik ben ook heel intuïtief. Ik wilde vergelijken, maar stiekem was ik direct overtuigd toen goede vriendin V. de naam appte.

Vroeger vond ik mijn bijnaam Kaatje stom en kinderachtig. Het was ook zo niet stoer als je op het basketbalveld stond en je ouders riepen: “Kom op Kaatje!” Totdat V. een dochter kreeg die Kaatje heet. Ik mocht zelfs een stukje schrijven voor haar geboortekaartje. Ze is lief en eigenwijs tegelijk, net als ik. Deze bijnaam moet en zal daarom in mijn nieuwe naam voorkomen:

Praatje van Kaatje

Nu flink gaan ploeteren om alles over te zetten (lees: laten ploeteren door een goede ICT’er) en dan komt de naam hier bovenaan te staan. Na drie en een half jaar is het einde verhaal voor Kareen.

Een collega ging mij volgen op Facebook en vroeg zich af waarom ik blogs plaatste van een Marokkaans meisje. Nu hou ik van alle nationaliteiten, maar ik kan mij niet echt identificeren met een Marokkaanse. Kareen, ja waar staat het eigenlijk voor?

Om eerlijk te zijn weet ik dat ook niet! Jaren geleden had ik een ander mailadres nodig voor Marktplaats en heb ik kareenkr@gmail.com bedacht. Toen ik begon met mijn blog vond ik Kareen daarom simpelweg gemakkelijk om te gebruiken. Ik dacht niet vooruit maar wilde gewoon zo snel mogelijk beginnen met schrijven op een weblog. Nu ik bezig ben met de restyling vind ik een nieuwe naam er goed bij passen en ben ik daar erg aan toe. Een naam die meer zegt over mij als persoon en over het schrijven.

Maar poeh wat is dat moeilijk. Ik heb al wat nachten slecht geslapen daardoor, maar goede vriendin V. heeft intussen een sterke naam bedacht. Die verklap ik nog niet maar daarin is één van mijn bijnamen verwerkt. Toch wil ik nog even vergelijken en daarom zoek ik hulp.

Weet jij dé ideale naam voor mijn blog? Laat het mij weten in een reactie hieronder of via één van de andere kanalen. Mocht het jouw verzonnen naam worden dan krijg je een lekkere appeltaart van de HEMA.

De zondag was te zonnig om Netflix te installeren. Ik wacht wel op de regen en op het moment waarop ik de kracht heb om mij te verdiepen in het streamen. Oef wat klink ik ineens technisch.

In plaats daarvan ben ik de dag muzikaal begonnen. Iedere zondagochtend kun je namelijk bij Bagels & Beans in Breda ontbijten mét een band. Bij binnenkomst zijn meteen de klanken van Erik en Marije van de Langkruis goed hoorbaar. Maar ook weer niet te hard, waardoor je bij kunt kletsen met vrienden of echt aandachtig naar de muziek kan luisteren. Bijzonder om te zien dat iedereen zichzelf mag en kan zijn. Van joggingbroek tot netjes gekleed voor de zondag, niemand kijkt ergens van op.

Een grote groep met vrienden en baby’s, stelletjes of mensen alleen het maakt allemaal niet uit. Op het gemakje het ontbijt opeten en de Norah Jones achtige liedjes naar binnen laten komen.

Zo wil ik iedere laatste dag van het weekend wel opstarten. Voor het ontbijt was het te laat, maar de koffie is om van te smullen. Volgende keer een luxe bagel erbij en dan ben ik heel benieuwd wie het podium zal gaan betreden.

Niet met de tijd meegaan is ook een talent. Ik heb nog nooit een film of serie gedownload. Er staat nog een ouderwetse stereotoren in de woonkamer met zelfs een cassettedeck. Erg hè? Foto’s plak ik nog netjes in een album, vooral omdat ik geen geduld heb voor het slepen en het passen en meten als het online moet gebeuren.

Maar ik hou wel van series. En Friends en Grey’s Anatomy ben ik behoorlijk beu op televisie.  Toch is er een stemmetje in mijn hoofd dat zegt dat ik er niet aan moet beginnen. Want ooit keek ik het hele seizoen van de Deense serie Borgen (via dvd uiteraard) avonden en zelfs tot ‘s nachts achter elkaar. Ik was niet te stoppen, vond het te spannend en mijn nieuwsgierigheid won het van de slaap.

Netflix heeft een gratis proefperiode van een maand. Mocht er geen blog meer van mij verschijnen de komende weken dan weet je hoe dat komt. Hopelijk zal er dan een familielid of vriendin net zo lang aanbellen totdat ik opendoe in mijn pyjama met de chips nog tussen de tanden.

Via de site kun je de gratis maand gemakkelijk downloaden. Maar kan iemand mij vertellen hoe ik het dan in hemelsnaam op mijn televisie krijg?