proeven

Ik ben op zoek naar een gezond én lekker ontbijt. Ik hou er niet meer van om twee keer per dag brood te eten en een beschuitje met kaas vult niet genoeg. Gisteren en vandaag probeerde ik deze Appeltaartpap vol gezonde ingrediënten: havermout, appel en rozijnen. Maar mijn darmen protesteren, zelfs als ik de melk vervang door sojamelk. Het valt ook behoorlijk zwaar op de maag zo’n gevulde pap om acht uur ‘s ochtends.

Op vakantie of als ik uit logeren ga doe ik er nooit moeilijk over. Flexibel als ik ben gooi ik zo een zak chips of een reep chocolade naar binnen als de zon opkomt. Of ik eet met mijn gezelschap afbakbroodjes met dikke jam erop, een gekookt eitje en een croissant. Daar kun je mij ALTIJD voor wakker maken.

Maar dat is qua calorieën en geld niet slim om iedere dag als ontbijt te hebben. Dus ik zoek hulp! Heb jij een goede ontbijttip? Gezond, smaakvol en niet te prijzig? Deel het dan alsjeblieft met mij, want ik kijk uit naar de ochtend dat ik zonder brood en buikkrampen met beestachtig veel energie aan de dag kan beginnen.

Met vier mannen koffie drinken op zaterdagochtend, ik kan een slechter begin van de dag verzinnen. Met koek, cake en een sterk verhaal. Ik bezocht een koffieseminar van Starbucks op het station in Breda en kreeg een heel persoonlijk beeld van deze wereldwijde koffieketen.

De seminar begint met een inleiding over het ontstaan van koffie. Ik weet dat koffie oorspronkelijk uit Ethiopië komt, maar ik had geen idee hoeveel er gebeurd voordat deze in mijn beker terechtkomt. Angie de Ruijter (barista en Coffee Master) praat honderduit hierover en laat ons intussen proeven van Colombia tot aan Sumatra.

Koffie drinken is al jaren vanzelfsprekend voor mij, maar koffie PROEVEN dat is een kunst op zich weet ik nu. Eerst het kopje wat rond laten draaien om te zien hoe de koffie eruit ziet. Dan komt het belangrijkste onderdeel: ruiken! Wat als je dat overslaat zul je nooit de smaak intens beleven. Daarna mogen we ongegeneerd slurpen om een eerste indruk te krijgen van de koffie. Als laatste gaan we het drinken, maar niet zonder een stuk koek of cake.

Waarom heb ik dit nooit zelf bedacht? Dat koffie met een citroensmaak een ideale combinatie is met citroencake? De cake in je mond stoppen en tegelijkertijd een slok nemen geeft het zo’n andere smaak. Een betere en diepere om precies te zijn.

In totaal krijgen we drie tastings waarbij de koffie gezet wordt met behulp van een Frens Press en via Pour Over: een zetmethode die de zogenaamde slow coffee geeft. Tussendoor vertelt Angie over de duurzaamheid die bij Starbucks voorop staat: als je de koffie hier op wilt drinken krijg je milieubewust geen plastic beker maar een grote mok. De prijsafspraken en werkomstandigheden van de boeren worden nauwlettend in de gaten gehouden, want iedere boer is een volwaardige partner binnen het Starbucks concern. Gelijkheid en niets minder dan dat.

Bij de laatste koffie, een dark roast ben ik in één klap klaarwakker en weet ik zeker dat mijn zaterdag energiek zal zijn. We nemen afscheid en Angie belooft ons te mailen als er weer een nieuwe koffieseminar op het programma staat. Ik kijk uit naar het proeven in de lente, want ik heb ontdekt dat de milde koffie met citroensmaak mijn voorkeur heeft. Met een zakje Caffe Verona verlaat ik het station. Oh die geur die uit mijn tas komt doet me alweer verlangen naar een volgend kopje; het zal niet lang meer duren voordat ik zelf een French Press ga aanschaffen.

Mijn schoenen zitten nog steeds vol met hooi en ik heb mijn haren al drie keer gewassen. Het is de traditie der tradities in onze familie: de eerste zondag van januari brunchen om elkaar nieuwjaar te wensen op een locatie in Oost-Brabant. Dit keer bij een boerderij in Boxtel, zorgvuldig uitgekozen en georganiseerd door mijn peetoom.

Na het kussen en kletsen (met een goed volume) kunnen we flink aanvallen: warme soep, landbrood en broodjes met ham, kaas, brie, tomaat, komkommer, ei en hachee. Daarna gaan we voor de beweging de boerderij verkennen. Ik krijg les van mijn oom over hoe een robot een koe melkt en terwijl hét hooigevecht van het jaar plaatsvindt heb ik een openhartig gesprek met mijn nicht over hoe het voelt als je emmer overgelopen is op het werk.

Een maand geleden overkwam mij dit en in eerste instantie dacht ik dat het een taboe was om het te bespreken. Van de buitenkant herken ik ze niet, maar hoe vaker ik erover praat, hoe meer lotgenoten ik blijk te hebben. Hoe luidt dat spreekwoord ook alweer? ‘Gedeelde smart is halve smart’ volgens mij.

Terwijl de ooms en tantes binnen aan het bier gaan neem ik afscheid en stap ik in de auto om vervolgens thuis een warme douche te nemen en op tijd naar bed te gaan. Het was net zoals vroeger op de boerderij bij opa en oma: samen de hele dag buiten spelen en met een leeg hoofd uitgeput weer naar huis.

Zeg Pickwick, wat doe je mij aan? Bijna iedere avond neem ik een Slaap lekker thee zodat ik rustig de nacht in kan gaan. Maar mijn nachtrust is verdwenen, door de zeer ingewikkelde vragen op de theezakjes! Tot diep in de nacht pieker ik mij suf over de juiste antwoorden.

Het laatste waar ik gisteren aan dacht, daar moet ik al lang over nadenken. Ik ben een vrouw en kan wel aan honderd dingen tegelijk denken. Geen idee wat mijn laatste gedachte was voordat ik uiteindelijk toch even in slaap viel.

De vraag die ik maandag kreeg was ook een pittige: ‘ Naar welke dag in de geschiedenis zou je terug willen?’ Ik denk aan een optreden van Johnny Cash of de Bevrijding op 5 mei 1945. Maar hoe kan ik dat vieren als ik zelf de oorlog niet heb meegemaakt? Dan kom ik er ineens bij terwijl ik geen strijd heb hoeven leveren. Ze zien mij al aankomen daar, zonder kleerscheuren en met een iPhone in de hand.

Misschien dat ik er iets te diep over nadenk hoor, maar die vragen blijven mij bezighouden. Het is zelfs zo erg dat ik nu zelf een vraag heb ingestuurd via de Facebook pagina. Ik hoop met heel mijn hart dat ik niet ga winnen, want dan ben ik de pineut. Een jaar lang gratis thee en ik wil niet weten hoeveel vragen ik dan zal moeten gaan beantwoorden…

Ik heb zo’n volle buik dat ik niet verwacht binnen een paar uur te kunnen slapen. Mijn vest en zelfs mijn haar ruiken naar friet en burgers. De ongezondag startte vanmiddag bij de Markthal in Rotterdam waar we Italiaanse biertjes bestellen. Hoewel we deze hal alledrie al eerder bezocht hebben, blijft dit toch een bijzondere plek. Je raakt gewoon niet uitgekeken op de vele kraampjes met lekkers voor iedereen en op het kleurrijke gebouw.

Nog aardig recht lopen we richting de stad naar de Witte de Withstraat. Bij de Witte Aap nemen we een Bockbier en kletsen we verder. Over Parijs, over relaties en over hoe we proberen om steeds meer de keuzes te maken die echt bij ons passen. Wat bitterballen erbij, maar niet te veel want er staat iets groots op het programma.

Voor het eerst gaan wij namelijk DE burger van Rotterdam proeven, een paar deuren verder bij Ter Marsch & Co. De Burgeresse die wij naar binnenproppen is de winnaar van de beste hamburger van Nederland 2015. Dat is te proeven, wat een mals vlees in combinatie met de frisse smaak van augurk, tomaat en sla. Scottish Angus Beef en Japans Wagyu, voor dat laatste raadplegen we Google en komen we erachter dat deze koe in ieder geval geknuffeld is. Gelukkig maar.

Ter Marsch & Co is populair, want de tafels zitten al voor zessen vol. Maar ook bij het raam is het prima zitten en krijgen we meteen aanspraak van de mannen naast ons.

Je zou denken dat er na zo’n burger met friet geen plek meer is in onze buiken, maar toch snakken we nog naar een toetje. Op naar NRCafé voor een thee met taart. Ik kies voor de cheesecake met kersen, oef wat smaakt die goed zeg. Met drie kilo erbij lopen we langs de Erasmusbrug die blauw wit rood kleurt. We staan letterlijk en figuurlijk stil en onze gedachten zijn bij de aanslagen. De vlaggen van bijna alle landen van de wereld wapperen achter ons. Tijd om naar het station te gaan, Rotterdam was de ideale plek om eens even flink te zondigen.