Browsing Category

overig

overig

Door de ogen van een zevenjarige

img_3284

Wil jij als oppas mee naar Enschede en met jouw nichtje slapen in een luxe hotelkamer midden in het centrum?

Daar kon ik natuurlijk geen nee tegen zeggen. Terwijl mijn nichtje geniet van de festiviteiten rondom het jubileum van mijn schoonbroer, ga ik de stad Enschede verkennen. Het heeft een knus centrum met een sfeervolle Oude Markt en smalle straatjes met diverse winkels. Ik kan het met geen enkele andere stad waar ik tot nu toe geweest ben vergelijken (en dat zijn er aardig wat!).

Nadat ik een pizza naar binnen heb gewerkt bij Happy Italy belt mijn zus dat de zevenjarige staat te popelen om naar de hotelkamer terug te keren. Zij gaan tot in de late uurtjes feesten en wij…pakken de kleurpotloden en de chips erbij. Mijn nichtje heeft zich uit-stek-end voorbereid. Minstens vier spelletjes in de koffer en talloze kleurplaten. Bij binnenkomst heeft ze binnen tien minuten haar kleren en spullen uit de koffer gehaald en een plek gegeven. Alsof we vier nachten blijven, zij zal later niet snel wat vergeten als ze op reis gaat.

Als wij bij elkaar woonden zouden we iedere dag kleuren.

Ik denk dat geen enkel meisje van zeven kan zeggen dat ze met haar tante in een hotel heeft geslapen.

Ik geniet van haar gedachtes die ze hardop uitspreekt, ook als ik de receptie bel omdat onze douche niet warm wordt. De receptioniste lost het meteen op, we krijgen een extra hotelkamer om te douchen en moeten beneden de sleutel ophalen.
Tante Karin, wil je vragen of we in pyjama naar beneden mogen?

Rond negen uur is het bedtijd, het in slaap vallen gaat moeizaam omdat ze ervoor zorgt dat ik op het randje van het bed lig. De knuffel is ze vergeten, dus daarom voel ik haar arm om mij heen geslagen.

Alle vier zitten we met een slaaphoofd de volgende dag aan het ontbijt, deze logeerpartij zal nog lang in het hoofdje van de zevenjarige blijven ronddwalen.

overig, proeven, reizen & uitstapjes

Het weekend van Kaatje

img_3158

Een uur extra kregen we dit weekend en ik heb meteen het gevoel dat mijn bioritme geheel vestoord is. Buiten dat waren het voor mij herfstdagen waarin PLEZIER centraal stond. Door de zon, de prachtige wandeling door de Bedafse Bergen en door het borrelen in mijn oude stamkroeg. Laat ik bij het begin beginnen…

Vrijdag
Met vriendin E. afgesproken om te gaan winkelen en daarna een koffie te drinken in de stad. Het winkelen duurt hooguit een half uur en ik denk dat de barman zich vergist heeft want plotseling staan er twee speciaalbiertjes voor onze neus. Nou ja het is niet anders, wij zijn de flauwste niet en drinken ze op alsof het koffie is. We kletsen bij over het basketballen, over het creatief bezig zijn en over het Glazen Huis van 3FM wat in december naar Breda komt.

Ik kijk intussen rond in de Bruine Pij en denk terug aan de avonden dat ik hier op stap ging. Het voelt fijn om weer op deze plek tussen de herinneringen te zitten én om te beseffen dat het niet meer hoeft. Het uitgaan, de korte nachten en vooral de brakke dagen daarna, leve de vrijdagmiddagborrel!

Zaterdag
Rond de middag ga ik naar mijn vriend en eten we met zijn kinderen visjes van de markt. Daarna vertrekken we richting Vorstenbosch en lopen we door de prachtige Bedafse Bergen. Wat een aanrader voor iedere wandelaar die op het gemak door een duinlandschap wil struinen. Met rode wangen gaan we terug naar huis en vieren we vervroegd Halloween.

img_3167

Een vuurtje erbij en twee pompoenen met een kaarsje erin op tafel; deze zaterdag stond in het teken van WARMTE.

Zondag
Het is 6.00 uur en ik hoor kinderstemmen, zal ik het cliché maar achterwegen laten dat kinderen geen rekening houden met de klok die verzet wordt 😉 ? Slaperig bakken we eitjes met spek, drinken koffie in het kwadraat en vervolgens stappen we gapend de auto in om naar de Hornbach te rijden. De rest van de dag verloopt ontspannen met wat tijd om te basketballen, boodschappen te doen en stamppot te eten. Het vuur gaat na het eten opnieuw aan en met zijn tweetjes sluiten we in stijl met rode wijn de zondag af.

Hoe was jouw weekend? En ben jij intussen gewend aan de wintertijd?

overig

De kuisheidsgordel om in Breda

img_3014

De tweede editie van op-stap-met-peetoom-en-tante-en-petekiendjes in Breda verloopt wat rustiger dan de eerste in Amsterdam, waar we per ongeluk in een bordeel terecht kwamen. Deze keer kiezen we voor kuisheid en bezinning:

Het Begijnhof is een verzameling van individuele woningen van begijnen: zij waren sinds het eind van de 12e eeuw een beweging van vrome katholieke vrouwen, die in kuisheid een leven van bezinning en gebed wilden leiden.

Het was alleen vooraf knap lastig om de groep bij elkaar te krijgen voor onze traditie en helaas moest nicht S. op het laatste moment afzeggen omdat zij aan haar bestseller bezig is. Ik mag toch hopen dat ze het goed gaat maken door ons uit te nodigen voor haar boekpresentatie.

Na koffie en slagroomtaart en nog wat discussie over hoe onhandig een groepsapp kan zijn (tot 2 dagen van te voren dacht de helft dat de datum 8 oktober was in plaats van 1) lopen we richting de rondvaartboot.

img_2992

Kapitein M. moet in het begin wennen aan het luidruchtige gezelschap in zijn boot, maar hij blijft bij zichzelf door rustig zijn praatje te houden onderweg.  We worden langzaam stiller, want een stad vanaf het water maakt altijd net even meer indruk dan dat je lopend zonder uitleg door de stad dwaalt. Na deze activiteit vinden we het terras, wandelen we naar het Begijnhof en kletsten we daarna verder op een volgend terras totdat neef F. de groep voortijdig moet verlaten.

Met zijn vieren eten we spareribs, zalm en een cheeseburger bij Rodeo op de Grote Markt. Ik val bijna van de verhoging af als ik naar de wc ga en zonder om te kijken weet ik dat mijn peetoom in een deuk ligt.

Tenslotte zijn we het eens over de locatie van de volgende editie: Sint-Oederode.
Weet iemand wat je daar aan cultuur kan snuiven?

overig

Alles heeft een ritme

Zeven uur je moet je bed uit komen
Je moeder staat te schreeuwen op de gang
Zeg meisje, duurt ‘t nou nog lang?

Hoor eens even, ik lig net te dromen
Kwart over zeven, ik heb nog alle tijd
Want opstaan duurt geen eeuwigheid

Ik krijg nog medelijden met mijn moeder als ik eraan denk hoe vaak ze mij uit bed moest slepen zodat ik op tijd op school zou zijn. Totdat ik na het studeren (in deze tijd waren de huisgenoten de wekkers) ging werken. Ik kwam zonder moeite in een vast ritme omdat de wekker iedere dag om dezelfde tijd afging.

Als je een vaste baan hebt is er vanzelfsprekend ritme in de ochtend en gedurende de dag. Opstaan, douchen, ontbijten met sterke koffie, haren kammen en dan snel de deur uit. Van negen tot vijf zit je op kantoor en daarna is het rennen naar de supermarkt met een knorrende maag. Maar hoe vind je structuur als je zoekt naar een nieuwe invulling van het werkende leven? Ik heb hiervoor de volgende oplossingen gevonden:

  • iedere dag de wekker op tijd zetten, zelfs na een zwoele lange avond buiten waardoor het na twaalven is geworden.
  • per week maak ik een duidelijke planning met daarin terugkerende activiteiten: solliciteren, netwerken, schrijven, basketballen, yoga etc. Hierdoor blijf ik het gevoel hebben dat ik nuttig bezig ben en ik zorg voor ruimte in de agenda om te wandelen of voor een koffie afspraak.
  • alvast dromen over een toekomstige baan, waarin ik hopelijk zoveel mogelijk mag en kan schrijven. Geen betere invulling van de tijd dan bezig zijn met wat je echt wilt.
  • regelmatig wakker worden naast een man die zeer vroeg opstaat. Hoewel ik dan meestal nog wel even in slaap val totdat de zon opkomt…


    Neem de tijd voor alle dingen

    Leef je eigen ritme
    Alles kun je laten swingen
    In je eigen ritme
    Ritme zit in alle mensen
    En swingen kun je leren
    Oh yeah yeah yeah alles heeft een ritme

overig

De enige plek waar ik mag schelden

Ik haat scheldwoorden met een naam van een ernstige ziekte erin, potjandorie! Als ik iemand op straat zo’n naar scheldwoord hoor roepen kook ik van binnen en van buiten. Ik heb er weleens wat van gezegd hoor, maar dan word ik aangekeken alsof ik gek ben. Waarom is daar überhaupt ooit iemand mee begonnen?

Toch is er een plek waar ik wel los ga met de minder ernstige scheldwoorden. Bij de ouders van mijn beste vriendin kan dat, onze band is daar stevig genoeg voor. Wij zijn van die zeldzame zielen die nog Wordfeud spelen. Zonder schaamte leg ik soms zo’n woord aan, zonder dat ik commentaar krijg. Zij begrijpen dat NIETS in de weg moet staan om de hoogste score te behalen.

Nu we het toch over Wordfeud hebben, wist je dat dit digitale Scrabble spel ook een vorm van sociale controle is? Als ik om half acht ‘s ochtends zie dat er een woordje is aangelegd weet ik dat ze in Tegelen aan het ontbijten zijn. En gebeurt er twee dagen niets dan hang ik aan de telefoon om te vragen of er niets ernstigs aan de hand is.

Soms gaat het vervelen en wil ik ermee stoppen. Dan staak ik een week en pak ik het daarna weer op. Ik vind het een goede training voor de hersenen en het kost tien keer minder moeite dan het jagen op Pokémons. Voor een taalneuroot als ik is dit spel een blijvertje.

En jij, speel jij nog Wordfeud of ben ik te ouderwets voor woorden?

Wordfeud